Çağdaş sanatta birçok sanatçı için ‘geçmiş’, yitip gitmiş, unutulmuş, üzeri tamamen kapanmış demek değildir. Tam tersine bu yönelimde olanların amacı; sorgulama, derinine inme, takdir, eleştiri, parodi, yeni bir anlama büründürme gibi birçok düşünce temelinden hareketle geçmişle bağını koparmayan, hatta izinin çoğu kez belirgin olduğu bir ‘şimdi’ yaratmaktır. Ancak burada kastedilen öğretisel bir bakış açısı ya da diğer bir deyişle gözü eğitme gayesi ile yineleme düşüncesi değildir. Bu türden yönelimde olan sanatçılar için bu eğilim, bir devralma durumudur. Belki de bir miras aktarımı. Bunları, bir anlamda sanatsal bellekten beslenen yapıtlar olarak değerlendirebiliriz. Geçmişle kurulan bu diyalog sadece sanatçının belleğinin izlerini gün yüzüne çıkarmaz. İzleyici de bu süreçte aktiftir. Betimsel tarama modelli olan bu araştırmada çağdaş sanatçılardan Yinka Shonibare, Russell Connor, Cesar Santos ve Herman Braun-Vega’nın bazı yapıtlarına yer verilmiştir. Bu yapıt örnekleri ile geçmişin şimdiye nasıl getirildiği, nelerin alınıp nelerin alınmadığı, bunu yaparken hangi düşünce temeline dayandırıldığı sorularına cevap aranılmaya çalışılmıştır. Geçmiş eserleri alıp, şimdinin dili ile güncelleyen ve araştırmada yer verilen sanatçıların söylemek istediklerinin farklı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Söylemek istediklerini aktarmak için de bilinen, yani izleyicinin zihninin bir yerlerinde yer etmiş yapıtları seçtikleri görülmüştür. Araştırmada yeni olan eserin, geçmişteki hangi eser ya da eserlerden neleri ve niçin devraldığı üzerine görsellerle birlikte yapılan detaylı inceleme, günümüz sanatında önemli bir yer teşkil eden gelenek ya da geçmişin daha iyi anlaşılmasını sağlayacaktır.

Yineleme, Yinka Shonibare, Russell Connor, Cesar Santos, Herman Braun-Vega

For many artists in 'Contemporary Art', 'past' is not lost, forgotten, completely closed. On the contrary, the aim of what is in this direction; is to create a 'now' that is often obvious that does not break the line with the past with many thought-based such as questioning, origin, appreciation, criticism, parody, and a new understanding. However, what I mean here is not a doctrinal viewpoint, or in other words, an idea of repetition with the intention of art education. For these artists, this tendency is a takeover. Maybe it's a transfer of heritage. We can consider them as artifacts that are nourished in a sense. This dialogue established in the past does not only reveal the traces of the memory of the artist. The audience is also active in this process. He/She also constructs his or her recognition with new meanings on the new. In this descriptive scanning model research, there are some artworks of contemporary artists Yinka Shonibare, Russell Connor, Cesar Santos and Herman Braun-Vega. With these examples, I tried to find answers to the question of how the past was brought to the present, what was taken and what was not taken, and on what basis the thought was based. It was concluded that the artists who took the past artworks, interpreted them with the language of the present and were included in the research were different from what they wanted to say. In order to convey what they want to say, it was seen that they chosen artworks that are known somewhere in the mind of the audience. In this research: A detailed examination was made with visuals on which artwork or artworks of the new artwork took over and why. This will provide a better understanding of the tradition or the past, which is an important place in today’s art. Keywords: Repetition, Yinka Shonibare, Russell Connor, Cesar Santos, Herman Braun-Vega