1930’ların sonundan itibaren etkili olmaya başlayan Garip hareketiyle birlikte Türk şiirinde köklü bir değişim yaşanır. Şiirde geleneğe karşı çıkan Garip şairleri; tema, dil, biçim gibi şiir unsurlarını yeni ve özgün bir tarzda kullanmaya başlar. Bu durum, edebiyat ortamına da yansımış ve 1940’larda Garip anlayışı, dönemin en popüler ve yaygın şiir eğilimlerinden biri hâline gelmiştir. Orhan Veli Kanık, Oktay Rifat ve Melih Cevdet Anday’ın öncüsü oldukları Garip hareketinden etkilenen birçok genç şair gibi 1930’ların ikinci yarısında şiir yazmaya başlayan Muzaffer Tayyip Uslu ve Rüştü Onur; yapı, tema, dil ve ahenk unsurları açısından da Garip şiirini takip ederler. Zonguldaklı şairler olarak anılan Uslu ve Onur, birbirlerine benzer bir şiir anlayışına sahip oldukları için edebiyat tarihimizde genellikle bir arada ele alınıp değerlendirilmiştir. Hayat hikâyelerinin kısalığı sebebiyle az sayıda şiir yazabilseler de Garip şiirinden etkilenen genç şairler arasında önemli bir yerleri vardır. Ancak edebiyat ortamından uzak olmaları ve genç yaşta vefat etmeleri, bu iki şairin Garip hareketi içindeki rolleri ve önemleri üzerinde yeterince durulmamasına neden olmuştur. Şiir sahasındaki bir eksikliği giderme amacında olan bu çalışmada; Uslu ve Onur’un şiirleri çeşitli başlıklar altında incelenecek, Garip şiiriyle kesiştikleri ve ayrıldıkları noktalar belirlenecek, diğer yazar ve şairlerin kendileri hakkındaki görüşlerine değinilecek ve böylece şiir evrenleriyle ilgili ayrıntılı bir değerlendirme yapılacaktır.

Muzaffer Tayyip Uslu, Rüştü Onur, Orhan Veli, Garip hareketi, tema.