Yirminci Yüzyılın en önemli bestecilerinden biri olan John Cage, müzikte belirsizliği bir eserin önemli ölçüde farklı şekillerde icra edilmesi olarak nitelemiştir. Besteciye göre Indeterminacy (Belirsizlik), kompozisyonun belirsizliği ve icracının belirsizliği olmak üzere iki durumda varlık gösterir. Cage, 1950’lerde geleneksel müzik notasyonu kullanımını bırakmış ve nota sayfalarındaki boşluğu, ses olaylarının sıklığını temsil edebilecek şekilde kullanabileceği grafik notasyon sistemine geçiş yapmıştır. Bu besteleme yöntemi ile Cage, geleneksel notasyonda bulunan nota sembolleri ve ses arasındaki ilişkiyi kesin olmayan bir boyuta dönüştürmüş, böylece eserlerindeki tınlama özellikleri sayesinde yeni bir performans biçimi temelini ortaya koymuştur. Grafik notasyon geleneksel zaman ve geleneksel ses araçlarını göstermediği için performansçı notanın tam olarak neyi etkilemek istediğini bilemiyordu. Böylece Cage’ in müziğindeki Indeterminacy yani belirsizlik ögesi ortaya çıkmış oldu. Indeterminacy, icracıya belirsizlik üzerine kurulu olan eserlerde geleneksel notasyonda verilenin tam aksine; zorunlu olmayanı, sadece teklif edileni yorumlama şansı sunmuştur. Bestecinin Darmstadt’da verdiği konferanslar sırasında Avrupa müziğine ve gelenekselliğe olan karşı duruşu fark edilmiş ve olumsuz tepkiler almasına sebebiyet vermiştir. Fakat Cage’in yapmak istediği; yeni müzik üzerine düşünmemizi sağlamak, sorgulamak ve müziğin özgürleşmesi için ortaya koymaya çalıştığı yenilikçi fikirleri aktarabilmektir. Bu makalenin amacı, Cage’in belirsizlik unsurunu, bu unsurun bestecinin eserlerindeki kullanılışını ve grafik notasyon ile birlikte icracıya tanıdığı yorum ve keşif yapabilme özgürlüğünün yirminci yüzyıl müziğindeki etkilerini incelemektir.

John Cage, Belirsizlik, Şans, Değişimler, Grafik Notasyon.