Minimal Sanat, 1960’larda ortaya çıkmış bir akımdır. Soyut dışavurumculuğun biçime verdiği öneme karşı bir tutum benimsemiştir. Minimal Sanatın geometrik formu, kesin çizgileri, endüstriyel üretimi ve formdaki yalınlığı en saf görünümde olma eğilimi içindedir. Kimi zaman formun yalınlığıyla rengi birleştirir. Sanatçı kullandığı malzemenin enerjisinin dışavurumuna dikkat eder ve çalışmalarda bütünlük algısını bozacak her tür ayrıntıyı reddeder. İzleyiciye anlatmak istediğini hikayeleştirmeden aktarır. Akımın oluşumundan itibaren dikkatleri üzerine çekmesindeki faktörlerden biri de Rosalind Krauss, Barbara Rose ve Michael Fried gibi döneminin en iyi sanat eleştirmenleri tarafından olumlu veya olumsuz yönleriyle irdelenip Minimalizm hakkında eleştiriler yazılmış olmasıdır. Öncü sanatçıları Robert Morris, Donald Judd, Sol LeWitt, Dan Flavin, Larry Bell, Carl Andre ve Richard Serra’dır. Minimal heykel izleyicisi ile etkileşimli bir ilişki kurmuş, kamusal alanda ve bulunduğu mekânda yaşayan heykel anlayışı ile modernist sanatı reddeden formalist bir yaklaşımı benimsemiştir. Mekânla arasında dinamik bir bağ kurarak bütünlük oluşturma düşüncesi, Robert Morris’le hayat bulmuş ve Richard Serra ile devamlılığını sürdürmüştür. Bu çalışmada Minimal Sanat’ın ortaya çıkışı, tarihsel gelişimi ve Minimal Sanat özelinde kamusal alan heykeli araştırılmıştır. Araştırmanın zemini kamusal alanda Minimal Sanat uygulamalarının izleyiciyle girdiği etkileşimden beslenip varlığını ortaya koyabilmiş olmasına dayanır.Heykelin konumlandığı mekân ile kurduğu bağ önemli örneklerle ele alınmıştır. Maurice Merleau Ponty felsefesinde olduğu gibi izleyenin dünyada çevresiyle sürekli ortaya çıkan bir karşılaşma içinde olduğunu ve bu karşılaşmanın da Minimal Sanat bağlamında ortaya çıkışı ele alınmıştır.

Minimal Sanat, Heykel, Kamusal Alan, Mekân, Minimal Heykel