Bologna, Avrupa Birliği’ne üye ülkelerin yükseköğretim sistemleri arasında birbirleriyle uyumlu ve ortak bir yükseköğretim alanı yaratmayı hedefleyen önemli bir süreçtir. Süreç kapsamında yükseköğretim alanında ortak değerleri olan meslek alanlarını bir araya getiren bir sınıflandırma yapılarak kılavuzlar oluşturulmuştur. Sınıflandırmadaki amaç uluslararası alanda ilgili eğitim programlarının ve diplomaların tanınırlığı ve anlaşılırlığı açısından şeffaf, sorgulanabilir ve ortaklaşan bir sistem oluşturmaktır. Sürece dahil olan ülkeler bu kılavuzları kaynak alarak kendi yükseköğretim sistemlerinde düzenlemeler yapmış ve kendi ulusal yeterlilikler çerçevelerini oluşturmuşlardır. Türkiye bu sürece katılarak Yükseköğretim Yeterlilikler Çerçevesini (TYYÇ) oluşturmuştur. Ancak düzenleme sürecinde birçok meslek alanında olduğu gibi içmimarlık/içmimarlık ve çevre tasarımı eğitim programlarında da temel alanları dışında farklı alanlarda sınıflandırılmıştır. Bu durum eğitim alanında birçok değişimi beraberinde getirmiş ve temel alan özelliklerinden uzaklaşılarak meslek eğitiminde sorunlar ortaya çıkmıştır. Bu çalışma içmimarlık/içmimarlık ve çevre tasarımı eğitim programlarının ulusal/uluslararası düzeyde hangi temel alan altında yer aldığının belirlenmesi ve TYYÇ sonrası belirlenen iki farklı temel alanın neden olduğu sorunları ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu amaç doğrultusunda içmimarlık/içmimarlık ve çevre tasarımı eğitim programlarının sınıflandırılmasıyla ilgili tüm dokümanlar incelenmiş ve elde edilen bilgiler ve ilişkilendirilen sorunlar tümdengelim yaklaşımıyla sistematik bir düzende aktarılmıştır. Çalışmanın sonucunda TYYÇ kapsamında hazırlanan eğitim programlarının temel alan sınıflandırılma raporlarının Avrupa Yükseköğretim yeterlilikleri çerçevesince yeniden gözden geçirilmesi ve içmimarlık eğitim programının tek bir temel alan altında sınıflandırılması ve bu alan altında yeterliliklerinin tanımlanması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.

Bologna Süreci, ISCED, FOET, TYYÇ, İçmimarlık, Temel Alan, Yeterlilik