1960’lı yılların sonlarında ortaya çıkan ve Modernist hareketin son etkili hamlesi olarak ele alabileceğimiz Minimalizm, sanat tarihinde önemli bir yere sahiptir. II. Dünya Savaşı sonrasında Amerika’da toplumsal yapıda yaşanan köklü değişimler sanatı etkilemiş, bunun sonucunda Minimalizm, Soyut Dışavurumcu harekete karşı, alternatif bir söylem olarak sanat alanında kendini göstermiştir. Başta ciddi eleştiri ve direnişe maruz kalan Minimal Sanat, zaman içinde eleştirmenler ve izleyici gözünde kabul görmüş ve güçlü bir yapıya kavuşmuştur. Modernizmle birlikte geleneksel köklerinden kurtulup, bir çağdaşlaşma süreci yaşayan seramik, malzemenin kendine özgü kimliğiyle hem formal hem de kavramsal açıdan yeni anlatım biçimlerine kavuşmuştur. Seramik ve Minimalizm, ilk bakışta eğreti duran, birbirleriyle ilişkileri bir çırpıda algılanmayan iki ayrı ve yabancı olgu gibi görünmektedir. Bu izlenim bir anlamda gerçeklik payı da taşımaktadır. Bu çalışma tarihsel süreç içinde Minimalizmi ve onun Çağadaş Seramik üzerindeki yansımalarını incelemeyi hedefler. Çalışma ayrıca minimalist düşünce yapısı ve estetik ile ilişki kuran önemli seramik yapıtlara değinir. Bir yanda geçmişe ait uyandırdığı tüm kökensel his ve duygularla seramik , diğer yanda soğuk, mesafeli ve ölçülü Minimal Sanat. Bu çalışma, sanat tarihinde adı konulmamış bu birlikteliğin pratikteki etkileşimini incelemeyi hedeflemektedir.

Seramik, Minimalizm, Seramik Sanatı, Çağdaş Seramik, Modern Seramik