Sanat tarihi boyunca resim tasvirlerinde görülen natüralist eğilim, çağcıl yaklaşımlar söz konusu olduğunda soyutlama ve soyut bir estetik anlayışa dönüşerek sanatçıların eserlerinde yeni bir ifade gücünü ortaya çıkarmıştır. Doğa gözlemi karşısında yapılan desenlerde resmin temel öğelerinden biri olan iç ve dış kontur, natüralist sanatta daima önem kazanmış ve kullanılmış iken figürden bağımsız, doğa gözleminden yoksun yapıtlarda ise iç ve dış konturun işlevi ortadan kalkmış soyutlama veya soyut bir eğilime dönüşmüştür. Bu durum söz konusu sanat yapıtlarında yer alan 'Güzel'i, natüralist tavrın estetiğinden ayırmıştır. Soyutlama ve soyut estetik anlayış yönünde yapılmış bir resim, göründüğü koşulları değil o tasviri sanat eseri kılan şartları çözümlemeyi amaçlamıştır. Özdeşleyim içtepisi yerine soyutlama içtepisini çıkış noktası olarak alan sanatçı estetik hazzın duyumsandığı yeni bir uzam yaratmıştır. Bu çalışmada Bedri Karayağmurlar’ın soyut-figüratif çalışmaları Wilhelm Wörringer’in “soyutlama ve özdeşleyim” kuramı üzerinden incelenmeye çalışılmıştır. Birinci bölümde soyutlama ve özdeşleyim kuramı hakkında bilgi verilmiş, sanat tarihinde soyut resmin gelişimi ele alınmıştır. İkinci bölümde sanatçının soyut-figüratif eserlerindeki teknik, biçim, renk gibi unsurların yanı sıra soyutlamaya varan yaklaşımı değerlendirilmiştir. Sonuç bölümünde ise ressam Bedri Karayağmurlar’ın içerikten çok ifadenin önemli olduğu resimlerinde, soyut ve soyutlama arasındaki çizginin belirsizliğine, soyutlama ve özdeşleyim arasındaki uyum üzerine yoğunlaşılmış ve irdelenmeye çalışılmıştır.

Soyut sanat, Wilhelm Wörringer, “Soyutlama ve Özdeşleyim”, Bedri Karayağmurlar, soyut-figüratif, resim.

The naturalist tendency seen in the depictions of painting throughout the history of art has turned into abstraction and an abstract aesthetic understanding in the context of contemporary approaches and has created a new power of expression in the works of the artists. While the inner and outer contour, which is one of the basic elements of painting in the designs made against the observation of nature, has always gained importance and used in naturalist art, the works of the inner and outer contour have disappeared into abstraction or abstract tendency in the works independent of the figure and without the observation of nature. This situation distinguished from the aesthetics of naturalist attitude the “Beauty” in these works of art. A painting made in the direction of abstraction and abstract aesthetic understanding aimed to analyze the conditions that make the depiction a work of art, not the conditions in which it appears. The artist, who takes abstraction impulse as a starting point instead of empathy impulse, has created a new space where aesthetic pleasure is sensed. In this study, abstract-figurative works of Bedri Karayağmurlar are tried to be examined through Wilhelm Wörringer's theory of “abstraction and empathy”. In the first part, information about “abstraction and empathy” theory is given and the development of abstract painting in art history is discussed. In the second part, the artist's approach to abstraction, as well as technical, form and color elements in his abstract-figurative works are evaluated. In the conclusion, in the paintings of painter Bedri Karayağmurlar, where expression is more important than content, the ambiguity of the line between abstraction and abstraction is focused on and the harmony between abstraction and empathy.

Abstract art, Wilhelm Wörringer, “Abstraction and Empathy”, Bedri Karaagmurlar, abstract-figurative painting.