Tarih öncesi dönemden günümüze kadar geçen süreçte doğa, insanların hayatta kalabilmek için gözlemlediği ve sorularına cevap aradığı tek alandır. Doğanın belirli bir düzem içerisinde kendisini sürdürerek yenilemesi ve modanın döngüsel yenilenmesi kavramsal olarak birbiriyle bağlantılıdır. Biyomimikrinin uygulama alanı olan biyomimetik kavramı Otto Schmit tarafından 1974 yılında kullanılmıştır. Biyomimikri Yunanca “bios” yaşam ve “mimesis” taklit kelimelerinden türetilmiştir. Biyomimikri kavramını 1997’de ele alan Janine Benyus, bu alanda çalışmalar gerçekleştirmiş ve doğadaki sürdürülebilir yaşam döngüsünün taklit edilerek tasarımlarda kullanılmasının yeni fikirlerin ortaya çıkmasında oldukça önemli olduğuna değinmiştir. Mağara duvarlarına yapılan öyküsel resimler, Mısır Medeniyetine ait kalıntılarda bulunan doğal motifler, Leonardo Da Vinci’nin canlılardan esinlenerek gerçekleştirdiği zırhlı tank ve uçan makine, tarihsel süreç boyunca yapılan biyomimetik tasarımların başında gelmektedir. Bu dönemlerin yanı sıra, 19. ve 20. yüzyıla ait tasarımlarda doğanın ilham kaynağı olarak ele alındığı görülür. Jean Paul Gaultier, Hendrick Vermeulen, Dior, Thierry Mugler, Yuima Nakazato, Alexander McQuenn gibi önde gelen isimlerin, moda tasarımında biyomimetik etkiler kullanarak hazırladığı koleksiyonlar en çarpıcı örneklerdir. Tasarımcılar koleksiyonlarını oluştururken malzeme, biçim, tekstür, strüktür, renk ve desen öğelerini göz önünde bulundurmuş ve ağırlıklı olarak biçimsel biyomimetik yönteminden yararlanmışlardır. Bu makalede; canlı varlıkların mikroskobik görüntülerinden ilham alınarak moda tasarımında kullanılabilecek deneysel tekstil yüzeyleri hazırlanmıştır. Hazırlanan deneysel yüzeylerde biçimsel biyomimetik kullanılarak renk, doku, strüktür, biçim özellikleri ön planda tutulmuştur. Üretilen tekstil yüzeylerinin moda tasarımında kullanılabilir olmasının yanı sıra, atık ve sürdürülebilir malzemelerle hazırlanması, doğanın kendini sürdürme ilkesinin de taklit etmektedir.

biyomimikri, biyomimetik, sürdürülebilirlik, moda, moda tasarımı, yüzey uygulamaları.

From prehistoric times to the present, nature has been the only place where people have observed and sought answers to their concerns in order to survive. It is conceptually interconnected that nature resumes itself within a certain order, and the cyclic renewal of fashion is interconnected. The biomimetic concept, which is the application area of biomimicry, was used by Otto Schmit in 1974. The term "biomimicry" is derived from the Greek words "bios" for life and "mimesis" for imitation. Janine Benyus, who discussed the concept of biomimicry in 1997, has worked in this area and has emphasized that the use of the sustainable life cycle in nature by mimicking it in design is very important for the emergence of new ideas. Stories of cave walls, natural motifs found in Egyptian ruins, an armored tank inspired by Leonardo da Vinci's creatures, and a flying machine lead to biomimetic designs throughout the historical process. In addition to these periods, 19. and 20. in the 19th century designs, nature is considered an inspiration. Jean Paul Gaultier, Hendrick Vermeulen, Dior, Thierry Mugler, Yuima Nakazato, collections by leading figures such as Alexander McQuenn using biomimetic effects in fashion design are the most striking examples. While creating their collections, designers took into account material, form, textiles, structure, color and pattern elements and mainly utilized the form biomimetic method. This article is based on microscopic images of living beings, and is designed with experimental textile surfaces that can be used in fashion design. In experimental surfaces prepared, color, texture, structure, and form characteristics are kept in the foreground using formal biomimetic. In addition to the fact that the textile surfaces produced can be used in fashion design, preparing them with waste and sustainable materials mimics the principle of nature's self-sustaining.

Biomimicry, Biomimicry, Sustainability, Fashion, Fashion design, Surface applications.