Tarih boyunca medeniyetler birbirlerinden etkilenmiştir. Bu etki, yeme-içme kültürünü de içine alarak yemek tarifleri geliştirilmiş, mutfaklarda kullanılan eşyalar, fırın tipleri, yemek kaplarının çeşitliliği artmış ve geniş bir alana yayılmıştır. Roma döneminde önemli olan yemek kültürü daha sonraki dönemlerde endüstrileşmeye başlamıştır. Endüstrileşmenin başlamasıyla ekmek yapımı da, bu kültürde önemli bir yere gelmiştir. Bu düşünceden yola çıkarak yapılan araştırmada, ekmeğin önemi kadar Roma dönemine ait toprak ekmek pişirim kaplarının da önemli olduğu anlaşılmıştır. Terra Sigillata astarla kaplanan bu toprak kaplarla daha parlak yüzeyler elde edilmiştir. Birbirine yakın formlar olmasının yanı sıra, farklı bir pişirim yöntemiyle Romalıların ekmekleri üretmeleri dikkat çekmektedir. Mayalanmış ekmekler köz kullanılarak pişirilmiştir. Endüstriyel alanda yapılan ekmek üretiminin yanı sıra bireysel ekmek pişirim kaplarıyla da özel üretimler yapılmıştır. Bu araştırmada, Roma dönemine ait ekmek pişirme kapları form, teknik ve sanatsal açıdan incelenerek, tarihsel gelişim sürecindeki kullanım alanlarına değinilmiştir. Gündelik olarak kullanılan ekmeğin yanı sıra adeta sanat alanında sanatçının nesnesi haline gelmiş olan ekmek kavramının sanata yansımaları genel hatlarıyla incelenmiştir. Ekmek kültürünün tüm insanlığa ait ortak bir kavram olması nedeniyle, sanatı da etkilediği ortaya çıkmıştır. Sanatçı gündelik hayattan kopmadan ve tüketim nesnelerini de ele alarak ekmek konusu üzerine yapıt üretmiştir. Bu çalışma kapsamında ekmeği konu alan sanatçılar ve yapıtları araştırılarak bilgi verilmeye çalışılmış ve bu neticede nitel araştırma sonuçlandırılmıştır.

Ekmek, Terra Sigillata, Roma dönemi, Roma dönemi ekmek kapları, Toprak kaplar, Sanat