Mimesis kavramı, Aristoteles’ten günümüze kadar Batı sanat, edebiyat ve felsefe geleneğini şekillendiren temel düşünsel kavramlardan biri olmuştur. Yunanca "taklit" anlamına gelen bu terim, sanatın doğası ve anlamı üzerine estetik ve ontolojik tartışmaları beslemiştir. Platon, Devlet’te mimesisi hakikatten sapma olarak değerlendirir. Aristoteles, Poetika’da onu doğaya özgü yaratıcı bir eylem ve trajedi yoluyla ruhsal arınma sağlayan bir araç olarak tanımlar. Plotinos ise mimesisi idealar dünyasına yaklaşma biçimi olarak ele alarak Platon’un olumsuz yaklaşımını dönüştürür. Orta Çağ’da mimesis, Tanrısal hakikatin yeryüzündeki temsiline evrilmiş ve Aziz Augustinus bu kavramı ilahi yaratımı yansıtma ve ruhun kurtuluşuna hizmet etme amacıyla değerlendirmiştir. Auerbach, bu dönüşümü dünyevi temsilden ruhani temsile geçiş olarak tanımlar. Rönesans’ta mimesis bireysel gözlem ve yaratıcılıkla harmanlanmış, Leonardo da Vinci ve Shakespeare aracılığıyla doğanın içsel gerçekliği ve insan psikolojisi üzerine yoğunlaşmıştır. Romantizm, hayal gücü ve duygusal özgünlüğü önceleyerek klasik mimesis anlayışını sorgulamıştır. Goethe ve Schlegel aracılığıyla sanat ile mutlak idealler arasında bir köprü kurmuştur. Modernist düşünce mimesisi toplumsal eleştiri aracına dönüştürmüştür. Benjamin, Adorno ve Horkheimer, bu bağlamda sanatın özgünlüğü ve ideolojik araçsallaşmasını tartışmıştır. Baudrillard ise simülakr kavramı aracılığıyla temsillerin artık gerçeği değil, hipergerçekliği ürettiğini savunmuştur. Bu makale, Anestis Azas’ın Republic of Baklava adlı mockumentary tiyatro oyununu inceleyerek post-mimesis kavramının sahne üzerindeki çağdaş yansımalarını ele almakta; kurmaca ile belgesel estetiğini harmanlayan yapısıyla izleyici algısını bilinçli olarak muğlaklaştıran bir tiyatro biçimini analiz etmektedir.

Mimesis, Post-Mimesis, Belgesel, Kurmaca-Belgesel, Gerçeğin Tiyatrosu, Gerçeklik, Kurmaca

The concept of mimesis has been one of the foundational ideas shaping the Western traditions of art, literature, and philosophy from Aristotle to the present day. Derived from the Greek word meaning “imitation,” the term has fueled aesthetic and ontological debates surrounding the nature and meaning of art. In The Republic, Plato views mimesis as a deviation from truth. Aristotle, in Poetics, defines it as a creative act intrinsic to human nature and a means of achieving spiritual catharsis through tragedy. Plotinus reinterprets mimesis as a way of approaching the realm of Ideas, thereby transforming Plato’s negative stance into a more transcendental one. In the Middle Ages, mimesis evolved into a representation of divine truth. Saint Augustine understood it as a means of reflecting divine creation and serving the salvation of the soul. Auerbach characterizes this shift as a transition from worldly representation to spiritual depiction. In the Renaissance, mimesis became infused with individual observation and creativity, focusing—through figures such as Leonardo da Vinci and Shakespeare—on the inner truth of nature and the complexities of human psychology. Romanticism challenged classical notions of mimesis by prioritizing imagination and emotional authenticity. Goethe and Schlegel contributed to this reconfiguration by framing art as a bridge between human existence and absolute ideals. Modernist thought transformed mimesis into a tool of social critique. In this context, Benjamin, Adorno, and Horkheimer examined the loss of artistic authenticity and the ideological instrumentalization of art. Baudrillard, through his theory of simulacra, argued that representations no longer reflect reality but instead produce hyperreality. This article examines Republic of Baklava, a mockumentary play by Anestis Azas, to explore contemporary theatrical expressions of post-mimesis. Through its blend of fiction and documentary aesthetics, the play deliberately obscures audience perception, offering a theatrical form that critically interrogates the boundaries between reality and representation.

Mimesis, Post-Mimesis, Dockumentary, Mockumentary, Theatre of the Real, Reality, Fiction